سیاست وزیر امنیت داخلی رژیم صهیونیستی در تشدید تسلیح سکنه فلسطین اشغالی از یک سو سبب افزایش تولید و واردات سلاح می‌شود و از یک سو ازدیاد حوادث امنیتی. سوال این است که این سیاست، امنیت داخلی رژیم را می‌تواند افزایش دهد؟ طوفان الاقصی که در هفتم اکتبر (۱۵ مهر) آغاز شد، چند جنگ دیگر نیز در اسرائیل به راه انداخت. یکی جنگ سیاسی و قدرت در میان سیاستمدارانی که در پی کله‌پا کردن جناح راست به نخست وزیری نتانیاهو بودند و جنگ دیگر که هنوز صدایش خیلی بلندنشده، آشفتگی امنیتی داخلی است. ایتمار بن گویر وزیر امنیت داخلی سه روز بعد از شروع طوفان الاقصی (دهم اکتبر) از کمپینی خبر داد برای تسلیح ساکنان اسرائیل. بن گویر، وزیر جنجالی، خبر از خرید ده هزار قبضه سلاح برای مسلح کردن ساکنان شهرک‌ها برای «دفاع از خود» خبر داد. بهانه بن گویر جور شده بود. او در مرحله اول وعده خرید چهار هزار قبضه تفنگ ساعر (ساخت داخل) خبر داد و بسرعت آن را به همراه تجهیزات جانبی مثل کلاه و جلیقه وغیره توزیع کرد. بن گویر مدعی است با این کار در پی افزایش امنیت برای ساکنان اسرائیل در مقابل حملات فلسطینی‌هاست. فلسطینی‌هایی که در واکنش به جرایم تل‌آویو، اقدام به عملیات‌های فردی در جامعه اسرائیلی می‌کنند. یک ماه بعد، روزنامه اقتصادی کالکالیست اسرائیل خبر داد، شمار درخواست‌هایی که در سایت وزارت امنیت ملی برای دریافت سلاح ثبت شده، به ۱۹۰ هزار نفر رسیده است. از هفتم اکتبر هم ۳۱ هزار مجوز سلاح فردی جدید از این وزارتخانه صادر شده است. سوال این است که با افزایش تسلیح سکنه فلسطین اشغالی امنیت برای آنان افزایش می‌یابد یا در کنار آن برادرکشی صهیونیست‌ها هم زیاد خواهد شد. نمونه تازه آن، عملیات استشهادی برادران نمر (مراد و ابراهیم النمر) در شهرک راموت در ورودی شمال غرب قدس بود که سه نفر تلفات گرفت. اما این عملیات یک تلفات دیگر از نوع برادرکشی صهیونیست‌ها هم داشت. ماجرا –طبق روایت روزنامه یدیعوت آحارونوت- به این شکل است که وقتی این دو برادر فلسطینی مشغول شلیک بودند، یک آقای وکیل مسلح به نام «یووال کاستلمن» وارد معرکه می‌شود و ضمن دویدن، به دو برادر فلسطینی شلیک می‌کند. نیروهای اسرائیلی او را که از سوی دیگر در حال شلیک بود، از عوامل حادثه تلقی میکنند و هدف می‌گیرند. کاستلمن که در حال دویدن به سمت حادثه است دستان خود را بالا می‌برد به نشانه تسلیم و حتی پیراهن خود را بالا میزند تا نشان دهد که کمربند انفجاری ندارد. او حتی فریاد میزند «کارت شناسایی مرا چک کنید. من یهودی هستم» اما سربازان اسرائیلی بدون توجه به فریادهای او، شلیک می‌کنند و یکی از گلوله‌ها فک وکیل مسلح را می‌شکافد و صدایش خاموش می‌شود. او به بیمارستان منتقل شد اما در نهایت و در نتیجه مسلح بودن خودش، با برادرکشی صهیونیستها یک روز قبل از سالروز تولدش از پای در آمد و روز تولدش در قبرستان کریات تبعون دفن شد. خوب این فقط یک نمونه و البته شروع امنیتی است که بن گویر برای آن تلاش می‌کند و کیست نداند که افزایش تجارت سلاح در اسرائیل چه سودی اقتصادی خواهد داشت.