امروز ولادت امام سوم شیعیان (ع) و روز پاسدار است، روزی که می‌تواند تلنگری در انتخاب مسیر زندگی برای تک‌تک ما باشد. پیروی از سبک زندگی پیشوایان دینی (پیامبر صلی‌الله علیه و آله و اهل‌بیت علیهم السلام)، از آن رو که به فهم درست گفتار، رفتار و موضعگیری آنان در شرایط گوناگون می‌انجامد، ضروری است.  بررسی زندگی امام حسین علیه‌السلام از حضور فعّال و تأثیرگذار ایشان در حوادث و رخدادهای جامعه اسلامی خبر می‌دهد، چنان‌که بررسی سیره و سخنان بر جای مانده از ایشان ـ که از حجم نسبتا بالایی برخوردارند و میراث علمی ایشان تلقّی می‌شوند ـ نیز توجّه به پرورش اخلاقی و معنوی انسان‌ها را به نمایش می‌گذارد. حسین بن علی علیه السلام در بخشش زبانزد مردم روزگار بود. نقل می‌کنند روزی مرد صحرانشین مستمندی وارد مدینه شد و از مردم سراغ بخشنده‌ترین فرد را گرفت. همه مردم حسین بن علی علیه السلام را به او معرفی کردند. وقتی در مسجد به خدمت آن حضرت رسید و نیازمندی خود را با خواندن چند بیت شعر بیان کرد، امام حسین علیه السلام او را به خانه آورد و به قنبر فرمود: هر مقدار پول در خانه داریم حاضر کن. قنبر چهارهزار دینار به خدمت آن حضرت آورد و گفت: این تمامی پولی است که در اختیار داریم. امام حسین علیه السلام همه آن چهارهزار دینار را از پشت در به آن مرد بادیه‌نشین داد. منظور حضرت از این برخورد آن بود که چشم آن مرد به چشم او نیفتد که مبادا خجالت‌زده شود. مرد اعرابی وقتی پول‌ها را گرفت، درحالی‌که گریه می‌کرد، چنین گفت: مگر پول کمی به من بخشیدی که از پشت در آن را به من می‌دهی؟ در عجبم که چگونه این دست‌های بخشنده و پربرکت روزی زیر خاک خواهد رفت.
در روزگاری که فخرفروشی به دارایی رونق بسیار داشت و ثروتمندان از روی تکبر به مستمندان توجهی نداشتند و از نزدیک شدن به آنها دوری می‌جستند، امام حسین علیه السلام با کمال تواضع با مساکین نشست و برخاست می‌کردند. نقل می‌کنند روزی آن حضرت از محلی می‌گذشت. عده‌ای فقیر سفره کوچکی را که مقدار کمی غذا در آن داشتند، پهن کرده بودند و مشغول خوردن آن بودند. وقتی چشمشان به امام حسین علیه السلام افتاد او را به سفره خود فراخواندند. امام علیه‌السلام فورا دعوت آنها را پذیرفت و در کنار آنها نشست و با آنان هم‌غذا شد و فرمود: خداوند انسان‌های متکبر را دوست نمی‌دارد. آنگاه که از غذا خوردن با آنها فارغ شد به آنان فرمود: حالا که من دعوت شما را پذیرفتم، شما نیز دعوت مرا بپذیرید؛ به منزل من بیایید تا مهمان ما شوید. وقتی آنها به منزل حضرت آمدند، با تمام وجود از آنها پذیرایی کردند.