روزنامه جوان
1403/02/26
پرونده جدید فوتبال در مسیر «ویلموتس گیت»
اظهارات برخی نمایندههای مجلس در خصوص فساد رایج در فوتبال هرچند تعجببرانگیز است، اما نشان از آن دارد که باز هم قرار نیست اتفاقی رخ دهد، خصوصاً که یک بازنگری جزئی و رجوع به سابقه مجلس در برخورد با متخلفان و مفسدان فوتبال نشان میدهد گفتههای آنها تا چه اندازه میتواند با واقعیت مغایرت داشته باشد، واقعیتی که اتفاقاً خود مجلس آن را کتابت کرده است!درست چند روز بعد از افشاگری در خصوص فساد یکی از تیمهای لیگ برتری که از سوی کمیته اخلاق نیز تأیید شد، افراد زیادی به اظهارنظر پرداختند که از جمله آنها نمایندگان مجلس در خانه ملت بودند. از جمله این نمایندگان، پژمانفر، رئیس کمیته اصل ۹۰ مجلس است که گفتههایش تعجبآور است! او صراحتاً میگوید وظیفه ما به عنوان یک دستگاه نظارتی پاک کردن فضای فوتبال از موضوعات آزاردهنده است. هرچند جمله پژمانفر بسیار دلنشین است، اما نه وقتی متوجه باشیم مجلس بعد از یک دوره ورود به فساد فوتبال دستآخر صراحتاً اعلام کرد ما هیچگونه مسئولیتی در راستای برخورد با متخلفان نداریم و تنها کاری که میتوانیم انجام دهیم، جمعآوری اطلاعات در این راستا و ارائه آن به نهادهای قضایی است و بس، آن وقت میتوان متوجه شد که حرف امروز هم چیزی در حد شعار است.
واقعیت این است که ورود مجلس نه تنها دردی از فوتبال دوا نکرد که نمک هم بر زخم آن پاشید، چراکه تمام آنچه مجلس با کلی بگیر و ببند و برو بیا و ادعا جمعآوری کرده بود، انتقادهای هر روزه اصحاب رسانه بود که گاهی حتی با برخوردهای انضباطی نیز مواجه میشد، ولی بعد از آن تجربه و خاطره تلخ، امروز رئیس کمیته اصل ۹۰ از وظیفهای میگوید که گویا هنوز نمیداند در حیطه وظایف مجلس نیست!
البته گفتار متحیرکننده پژمانفر به همینجا ختم نمیشود، اما آنچه باعث آزردهخاطر شدن افکار عمومی میشود، استفاده نادرست او از کلمات است که شاید نشان از عدم اشراف کافی او به مسائل فوتبال دارد.
رئیس کمیته اصل ۹۰ در حالی مدعی است: «فوتبال به واسطه حساسیتی که دارد گاهاً مسائلی در آن رخ میدهد که تبدیل به حاشیه میشود و باعث نگرانی خواهد شد»، حال آنکه کمتر کسی است که نداند حاشیههای نگرانکننده در فوتبال گاهی رخ نمیدهد و سالهای سال است که به یکی از چالشهای روزمره و همیشگی این رشته تبدیل شده و گواه آن نیز پرونده قطوری است که مجلس تهیه و تدارک دید! پروندهای که خود مجلسیها نیز از قطور و فاجعهبار بودن اتفاقات و فسادهایش در عجب بودند! اما حال از بدنه همین مجلس، رئیس کمیسیون اصل ۹۰ آن میگوید فوتبال «گاهی» حاشیههایی دارد که نگرانکننده است و همین یک جمله ساده کافیست برای آنکه ثابت کند او یا اشرافی به فوتبال و حواشی آن ندارد یا نمیخواهد واقعیت را ببیند!
جالبتر اینکه پژمانفر مدعی است: «سعی خواهیم کرد نگاه سطحی به موضوعات نداشته باشیم و خاطیان را به دستگاه قضایی معرفی خواهیم کرد.»، اما اگر صحبتهای او در پی افشاگری در خصوص آخرین پرونده فسادی که در فوتبال رو شده، نگاهی سطحی نیست، پس چیست؟ این نماینده در حالی از تلاش برای معرفی خاطیان فساد در پرونده تازه رو شده در فوتبال به دستگاه قضایی میگوید که آخرین مطالبه مردم از او و امثال او در مجلس، پیگیری پرونده «ویلموتس گیت» و برخورد با متخلفان آن بود. پروندهای که نه تنها هرگز به سرانجام نرسید که هیچ برخوردی هم با متخلفان آن نشد و بدتر اینکه خاطیان آن امروز همچنان در رأس امور هستند، بیآنکه کوچکترین نگرانی بابت اشتباهات و تخلفات و حتی فسادهای قبلی خود داشته باشند. نفراتی که انتظار میرفت نمایندگان مردم در خانه ملت با گرفتن یقه آنها، حق مردم را از حلقومشان بیرون بکشند، اما کیست که نداند حتی توبیخی سطحی نیز در پرونده آنها ثبت نشد و حالا با وجود تمام این پیشینه درخشان و مشخص همچنان شاهد نمایشهای نمایندگان مردم در مجلس برای برخورد با فساد در فوتبال هستیم، فسادی که چنان عیان است که دیگر برای دیدنش نیاز به جستوجو هم نیست، اما نه برای نمایندگانی که گویا گاهی موفق به دیدن آن میشوند! نمایندگانی که از یکسو ادعا میکنند همچنان مدعی پیگیری فساد در فوتبال هستند تا مردم بدون ناراحتی از تماشای فوتبال لذت ببرند و از سوی دیگر با بستن چشم بر واقعیت محرز میگویند که این رشته گاهاً درگیر این چنین حاشیههایی میشود! اظهارات متناقضی که تنها خاطر متخلفان و مفسدان فوتبال را راحت میکند، نه اینکه راهکاری باشد برای مبارزه با آنها و ریشهکن کردن فساد در فوتبال.
سایر اخبار این روزنامه
واجب آمد شرحکردن رمزی از انعام او
اژهای: از هیچ مفسدی نمیگذرم
فصلی جدید در گسترش گفتمان انقلاب
نرخ باروری در ۱۵ استان افزایشی شد
«منطقه ارواح» در شمال سرزمینهای اشغالی
صلاحیت افراد را با سند تصمیم میگیریم
یک پایان بسته برای زیرزمینیسازها
پرونده جدید فوتبال در مسیر «ویلموتس گیت»
چرا مسئولان فریاد پلیس را نمیشنوند؟!
ابتذال «استقلال» در جریان اصلاحات