سهمیه کم شد، مهم است؟

در روز‌هایی که تمام هوش و حواس فوتبال ایران به بی‌اخلاقی‌ها و حاشیه‌سازی‌های لیگ برتری‌ها علیه هم و ارکان فدراسیون فوتبال است، خبر رسیده که سهمیه فوتبال ایران در لیگ نخبگان و لیگ قهرمانان آسیا کاهش یافته است. 
به‌صورت طبیعی شنیدن این خبر باید مایه تأسف باشد و سروصدای زیادی راه بیندازد، اما فوتبال حاشیه‌ای ایران به راحتی از کنار آن گذشت. سؤال این است که آیا این مسئله اصلاً برای فوتبال ایران مهم است یا نه؟ برای فوتبالی با مؤلفه‌های فوتبال ایران پاسخ منفی است، یعنی اهمیتی ندارد. فوتبالی فاسد با پرونده‌های متعدد فساد، فوتبالی که بزرگ و کوچک آن به‌هم تهمت می‌زنند. فوتبالی که سال‌هاست پسوند حرفه‌ای به خود داده، اما امروز از آماتورترین کشور‌های قاره آسیا هم آماتورتر است و در نهایت فوتبالی که به بیت‌المال‌خوری و دست کردن در جیب مردم عادت دارد. راستی، اصلاً چرا فوتبال ایران باید در لیگ نخبگان آسیا نماینده داشته باشد؟ مگر تا الان کم تحقیرمان کرده؟ حالا قرار است نداشته‌های فوتبالمان را در لیگ نخبگان فریاد بزنیم؟ دیروز خبر رسید که با توجه به نزول جایگاه فوتبال ایران در رنکینگ آسیا و قرار گرفتن در رده پایین‌تر از عربستان، ژاپن، قطر، امارات و کره جنوبی برای فصل بعد تنها یک سهمیه مستقیم در لیگ نخبگان داریم و تیم دوم باید برود و در پلی‌آف بازی کند. در لیگ قهرمانان آسیا هم که فقط یک نماینده خواهیم داشت. 
دیروز هم همه مشغول تهمت زدن به هم بودند. استقلال، پرسپولیس را می‌کوبید و پرسپولیس استقلال را، بقیه هم این وسط‌ساز خودشان را می‌زدند. دیروز باز هم همه داوران را کوبیدند، اما هیچ‌کس نگفت که چرا فوتبال باشگاهی ایران در جدول کنفدراسیون فوتبال آسیا سقوط کرده، اصلاً برای کسی اهمیت نداشت. طبیعی است که با همین دست‌فرمان خیلی راحت از سطح اول فوتبال آسیا هم کنار می‌رویم. فوتبالی‌های ما هنوز در دهه‌های گذشته باقی مانده‌اند و مانند عهد باستان به‌هم می‌پرند، اما در غفلت ما و غرق شدنمان در حاشیه‌های زشت خودساخته، بقیه در حال پیشرفت هستند. ازبکستان همین کشوری که این روز‌ها لژیونرهایش در ترکیب تیم‌های باشگاهی ایران خوش می‌درخشند با سرعت خیره‌کننده‌ای به ما نزدیک می‌شود و بعید نیست که خیلی زود مثل قطر و امارات کنارمان بزند. تایلند و چین و حتی هند هم در همین مسیر قرار دارند، اما اینجا در فوتبال ایران همه در حال توهین و فحاشی به‌هم هستند. در چنین شرایطی فاصله گرفتن از رقبای اصلی طبیعی است و طبیعی‌تر اینکه وقتی در رنکینگ پایین بیایی سهمیه‌ات کاهش پیدا کند. این همه اتفاق طبیعی برای ما، اما طبیعی‌تر از تمام اتفاقات عالم است. پایین آمدیم سهمیه کم شد، اما فوتبالی‌ها هنوز در حال پریدن به‌هم و دریدن یکدیگر با الفاظ زشت و تهمت هستند. از لیگ پرحاشیه فوتبال ایران دو بازی باقی‌مانده؛ شنبه شب پیش‌رو که همه چیز تمام شود، آن‌وقت مشخص می‌شود که چه بلایی سر فوتبال ایران آمده است. حقیقت این است که فوتبال ما با وضعیت کنونی، این بازیکنان و این مربیان و این فدراسیون هیچ جایگاهی در سطح اول فوتبال قاره ندارد و از همین حالا می‌توان پیش‌بینی کرد که چه نتایجی در لیگ نخبگان رقم می‌خورد، ولی اصلاً مهم نیست. فعلاً مهم این است که فوتبالی‌ها چگونه از خجالت هم دربیایند و چطور موفقیت‌های داخلی یکدیگر را زیر سؤال ببرند.