خداحافظ برزیل ایران 

سقوط صنعت نفت آبادان از لیگ برتر اتفاق ناخوشایندی برای فوتبال ایران محسوب می‌شود. اینکه یک تیم ریشه‌دار، آن هم تیمی از دیار فوتبال‌خیز ایران بعد از سال‌ها حضور در سطح اول فوتبال کشور سقوط کند، اصلاً جالب نیست. 
صنعت نفت آبادان طی هشت سال حضور در لیگ برتر با مشکلات زیادی روبه‌رو بود و بیهوده نیست اگر عنوان کنیم برای بقا با زمین و زمان جنگید، اما دست‌آخر کم آورد و سقوط کرد. شاید اگر همان روز سال ۱۳۹۸ که بیژن زنگنه، وزیر نفت دولت قبل اعلام کرد مالکیت، مدیریت و کمک‌مالی به باشگاه‌های حرفه‌ای از طرف شرکت‌های تابعه صنعت نفت به صورت مستقیم و غیرمستقیم ممنوع است، صنعت نفت آبادان هم مانند نفت تهران، پارس جنوبی و نفت مسجدسلیمان خیلی راحت با این داستان کنار می‌آمد امروز سقوط آن‌ها اینقدر دردآور نبود. 
اما آبادانی‌ها ایستادند و نخواستند که به این راحتی تسلیم شوند. تیم ریشه‌دار فوتبال ایران طی پنج سال گذشته همیشه گزینه سقوط بود، چون یا با مشکلات مدیریتی دست به گریبان بود یا اینکه مسائل مالی آن‌ها را می‌آزرد. آبادانی‌ها طی تمام این سال‌ها به معجزه روز آخر خوشبین بودند، اما داستان این فصل با تمام فصول گذشته متفاوت بود. صنعت نفت از همان لحظه‌ای که سوت آغاز لیگ به صدا درآمد، گزینه سقوط بود. 
تغییر سه مدیرعامل در طول دو فصل و تغییر شش سرمربی طی همین مقطع قطعاً نقش بسزایی در حال و روز امروز صنعت نفت آبادان دارد. چنین تغییراتی در سایه کمبود منابع مالی و استفاده از بازیکنانی که در سطح لیگ برتر نبودند کار را به جایی رساند که تنها نماینده آبادان حالا باید برای بازگشت به لیگ برتر به جنگ تیم‌های لیگ یک برود. جنگی که خود آبادانی‌ها می‌دانند چقدر سخت‌تر از جنگیدن برای بقا در لیگ برتر است. امسال شانس با آن‌ها یار نبود و معجزه‌ای هم که هفته‌ها بود منتظر وقوع آن بودند رخ نداد تا وداعی تلخ با تیم خوب آبادان داشته باشیم. 


سه‌شنبه شب حتماً شب تلخی برای هواداران پرشور فوتبال در آبادان بوده، شبی که بنا به نوشته خبرگزاری‌ها، غم و اندوه جای هلهله و شادی در آبادان را گرفته بود. نفت آبادان درست مانند پاس تهران، صباباتری، راه‌آهن و تیم‌هایی که نام آن‌ها در بالا آورده شد، قربانی تصمیمات عجیب و غریب مدیریتی شد. تصمیمات خلق‌الساعه‌ای که امروز مسببان آن هیچ پاسخی برایش ندارند و اصولاً برایشان مهم هم نیست که با تصمیمات اشتباهشان چه ضرر و زیان‌هایی را متوجه ورزش کشور می‌کنند. امروز کسی نیست که پاسخ خیل عظیم و مشتاق هواداران نفت آبادان را بدهد. تیم دوست‌داشتنی ایران سقوط کرد، به همین راحتی و حالا لیگ برتر دیگر برزیل ندارد. 
سقوط صنعت نفت زنگ خطری است برای بقیه تیم‌هایی از این دست که باید به‌هوش باشند. آن‌ها که نه بزرگ‌تر از صنعت نفت هستند و نه قدیمی‌تر از آن پس خیلی راحت می‌توانند گزینه‌های چنین سرنوشتی باشند. این ثمره سوءمدیریت حاکم بر فوتبالی است که تیم‌های ریشه‌دارش را اینچنین قربانی سیاست‌های غلطش می‌کند.