فدراسیون خودش هم نمی‌داند!

۲۳ سال از زمانی که پسوند حرفه‌ای به لیگ‌برتر فوتبال ایران چسبید و آن را از زمره تیم‌های آماتور دنیا جدا کرد، می‌گذرد. اما با گذشت بیش از دو دهه، لیگ برتر همچنان در جزئی‌ترین موارد هم نتوانسته حرفه‌ای شود. هرچند که با حضور مسئولانی که نمی‌دانند چه می‌گویند، چه می‌خواهند و چه می‌کنند، انتظار دیگری هم نمی‌توان داشت! با وجود این امسال کار به جایی رسیده که فقط می‌توان گفت خدا خودش لیگ پیش‌رو را ختم به خیر کند!
هر روز شاهد اخباری مربوط به جلسات متعدد در خصوص نحوه برگزاری لیگ، ساماندهی استادیوم‌های ورزشی، مهیا کردن بستر لازم جهت بهره‌برداری از VAR، مقابله با زیاده‌خواهی بازیکنان و ایستادگی برابر بالا رفتن قرارداد‌ها و محدود کردن مدیران نالایق برای دست‌درازی به جیب ملت هستیم، اما در نهایت به یک واقعیت می‌رسیم و آن هم اینکه آفتابه‌لگن هفت‌دست، شام و ناهار هیچی!
تا دیروز ادعا‌های بی‌پایه و اساس آقایان مسئول بود که هواداران را بیزار کرده بود و امروز تصمیمات خلق‌الساعه‌ای است که دم به دقیقه دستخوش تغییر می‌شود و اگر نشود هم هیچ امیدی به اجرای آن نیست وقتی سراسر ابهام است و ایراد‌هایی که حتی افراد غیرکارشناس هم می‌توانند تک‌تک آن‌ها را برشمارند! اما چرا چشمان تیزبین مسئولان امر آن‌ها را نمی‌بیند، الله‌اعلم!
اوضاع فوتبال ایران این روز‌ها مرحله سرگیجه را رد کرده و به مرحله تهوع رسیده، به‌طوری‌که حتی هواداران تیفوسی فوتبال نیز هیچ لذت و هیجانی را احساس نمی‌کنند. حال آنکه در فصل پرهیاهوی نقل‌وانتقالات که تیم‌ها در حال ربودن بازیکنان مدنظر خود از یکدیگر هستند، هواداران باید بیشترین هیجان را احساس کنند، اما چه هیجانی وقتی در مقابل ادعا‌های بی‌نتیجه فدراسیون فوتبال در قبال مقابله با زیاده‌خواهی بازیکنان همچنان شاهد رد و بدل شدن پیشنهادات نجومی هستیم! فدراسیونی که نه در زمینه کنترل قیمت بازار نقل وانتقالات عملکرد موفقی داشته و نه در زمینه مهیا کردن بستر لازم جهت لیگی که زمان زیادی تا آغاز آن نمانده است، به‌طوری‌که هنوز هواداران سرخابی‌های پایتخت نمی‌دانند که به راستی قرار است در چه ورزشگاهی به تماشای بازی‌های تیم محبوب خود بنشینند. آزادی که سال‌هاست میزبان بازی‌های خانگی پرسپولیس و استقلال است یا تختی که سال‌هاست از رده خارج شده و مدیر آن نیز همین چند هفته قبل تأکید کرده بود اگر تیم‌های محبوب میزبان برای آماده‌سازی آن دست به جیب نشوند، نمی‌تواند میزبان آن‌ها باشد! 


این در حالی است که رئیس فدراسیون مدعی بود تنها ۱۰ درصد از کار بازسازی آزادی باقی‌مانده و با این حساب پرسپولیس و استقلال می‌توانستند بعد از چند هفته نخست، کمافی‌السابق در آزادی از حریفان خود میزبانی کنند، اما نه وقتی که رفعتی، دبیر ستاد استانداردسازی ورزشگاه‌ها صراحتاً می‌گوید آزادی تنها در چند بازی خاص می‌تواند میزبان سرخابی‌ها باشد و پرسپولیس و استقلال تا پایان فصل باید در تختی به میدان بروند. ورزشگاهی که اگرچه زمانی جزو پنج ورزشگاه برتر ایران بود، اما سال‌هاست از زمانی که سرپا بود می‌گذرد و حتی تمجید‌های رفعتی که مدعی است این ورزشگاه در برخی موارد حتی از آزادی هم بهتر است، نمی‌تواند قوت قلبی باشد برای هواداران فوتبال، خصوصاً که صحبت‌های رفعتی و دیگر ارکان فدراسیون فوتبال در خصوص این ورزشگاه به‌گونه‌ای است که تصور می‌شود خود آن‌ها نیز سال‌هاست که به تختی سر نزده‌اند و هیچگونه اشرافی به شرایط رفت و آمد هواداران به این ورزشگاه ندارند که اگر داشتند، روی برگزاری بازی‌ها زیر نور و بدون ترافیک بودن خیابان‌ها و اتوبان‌های منتهی به تختی مانور نمی‌دادند! 
مسئله برگزاری بازی‌های پرسپولیس و استقلال در تختی جهت مرمت آزادی یک بحث است و اظهارات ضد و نقیض مسئولان فدراسیون یک مسئله دیگر! برای مثال اگر تنها ۱۰ درصد از کار مرمت آزادی باقی‌مانده، چرا تختی باید تا پایان سال میزبان سرخابی‌ها باشد یا اگر این ورزشگاه می‌تواند در بازی‌های حساسی، چون دربی، مصاف با تراکتور و سپاهان و لیگ نخبگان میزبان پرسپولیس و استقلال باشد، چرا در دیگر بازی‌ها نمی‌تواند؟! بدون شک مسئولان فدراسیون فوتبال برخلاف تمام ادعا‌هایی که می‌کنند به هیچ عنوان با مردم روراست نیستند و همین مسئله نگرانی‌های زیادی را ایجاد کرده و چه بسا سناریویی که برای برگزاری بازی بدون تماشاگر در ورزشگاه پاس قوامین نوشته شده برای ورزشگاه تختی هم به اجرا درآید! تصوری بدبینانه که نتیجه عدم روراست بودن فدراسیون فوتبال با مردم و حتی اصحاب رسانه است. اما زمان ثابت می‌کند این نگاه بدبینانه تا چه اندازه درست است و آیا فدراسیونی که هر روز یک ساز کوک می‌کند در ادامه مسیر به بهانه‌های مختلف بعد از فرستادن سرخابی‌های پایتخت به تختی در‌های ورزشگاه را هم به روی هواداران خواهد بست یا برنامه‌ای دیگر برای سورپرایز آن‌ها دارد.