بسکتبال و برند‌هایی که محو می‌شوند!

شروع فصل جدید لیگ‌برتر بسکتبال به جای آنکه برای اهالی این رشته و دوستدارانش نویدبخش روز‌های خوب باشد، زنگ خطر جدی را قبل از آغاز رسمی مسابقات به صدا درآورده است؛ از دست رفتن تیم‌های ریشه‌دار. 
لیگ امسال بسکتبال با یک هفته تأخیر در شرایطی استارت می‌خورد که ذوب‌آهن از تیمداری در این رشته انصراف داده است! به همین راحتی مدیران باشگاه ذوب‌آهن تصمیم گرفتند قید لیگ بسکتبال را بزنند و دودستی به تیم فوتبال‌شان بچسبند. البته ذوبی‌ها اخیراً تیم وزنه‌برداری‌شان را نیز منحل کرده‌اند تا به خیال خودشان جلوی خرج‌های اضافی را بگیرند. این وسط بسکتبال بیش از همه از تصمیمات این باشگاه ضرر کرده، چراکه ذوب‌آهن یکی از تیم‌های قدیمی لیگ بسکتبال بود و حتی سابقه چند دوره قهرمانی در لیگ برتر را نیز در کارنامه دارد. انحلال این تیم و ناقص شدن ترکیب تیم‌های حاضر در لیگ برتر بسکتبال مردان از چند جنبه قابل بررسی است، چراکه ذوب تنها تیم انصرافی نیست و مهرام نیز زودتر از این‌ها انصرافش را از لیگ اعلام کرده بود. 
خالی شدن بسکتبال از تیم‌های ریشه‌دار، بدون شک باعث افت کیفیت مسابقات می‌شود. قرعه‌کشی مسابقات در حالی برگزار شد که نام ذوب‌آهن لحظه آخر به تیم‌ها اضافه شد. بلاتکلیفی ذوب و درخواست مدیران این باشگاه باعث شد سازمان لیگ بسکتبال با تعویق یک هفته‌ای بازی‌ها موافقت کند، ولی همین تیم به راحتی از لیگ کنار کشید و مدیرانش عملاً جوابی برای این اهمال خود ندارند. ذوب‌آهن سال‌ها یکی از تیم‌های اصلی لیگ و در ادوار گذشته هم جزو مدعیان بوده و حتی بار‌ها برای جام قهرمانی جنگیده است. به گفته مسئولان سازمان لیگ، مدیران باشگاه حتی پاسخگوی تماس‌ها نیستند و رسماً جوری رفتار می‌کنند که انگار بسکتبال برایشان محلی از اعراب ندارد. درحالی‌که این رشته دانشگاهی در چند دوره بازی‌های المپیک حضور داشته و هواداران زیادی دارد. این اولین‌بار نیست که تیم‌های برند قید لیگ بسکتبال را به هزار و یک دلیل و با توجیهات مختلف می‌زنند. روزگاری صنام، پیکان، پتروشیمی، صبا و دانشگاه آزاد در لیگ مدعی بودند و حتی در رقابت‌های باشگاه‌های آسیا نیز جزو مدعیان به حساب می‌آمدند، اما آن‌ها هم با کم‌لطفی مدیران بالادستی مجموعه‌های خود روبه‌رو شدند و کوله‌بارشان را از بسکتبال جمع کردند و رفتند. در بین ۱۱ تیم حاضر در فصل جدید نیز پنج تیم تازه‌وارد حضور دارند؛ آسمان ولایت، پایش‌پارت، مهگل، گلنور و آینده‌سازان تقریباً نیمی از لیگ امسال را تشکیل می‌دهند و امیدواریم لااقل آن‌ها در میانه فصل خیال کناره‌گیری به سرشان نزند، چراکه بسکتبال باشگاهی ایران این تجربه را نیز بار‌ها به خود دیده است. 
مهرام، ذوب‌آهن، پتروشیمی و دانشگاه آزاد برند‌های بسکتبال باشگاهی ما بودند که دیگر اثری از آن‌ها باقی نمانده است. در واقع تمامی آن‌ها با تصمیم مدیران ارشد خود از بسکتبال رفتند. صرفه‌جویی اقتصادی، نداشتن اسپانسر و سودآور نبودن بسکتبال از جمله بهانه‌هایی است که مدیران بالادستی با استفاده از آن‌ها تصمیمات غیرحرفه‌ای شان را برای منحل کردن تیم‌های غیرفوتبالی توجیه می‌کنند. درحالی‌که حاضرند به راحتی میلیارد‌ها تومان خرج تیم‌های زیان‌ده فوتبال‌شان شود و مجموعه‌های صنعتی بیش از همه به این شیوه غلط خود ادامه می‌دهند. در این بین بسکتبال ایران بیشترین ضرر را می‌بیند. فصل جدید در شرایطی شروع می‌شود که هنوز خیلی از بازیکنان قدیمی بدون تیم مانده‌اند و اغلب تیم‌های حاضر نیز توان سرمایه‌گذاری کافی روی بازیکنان و کادرفنی ایرانی خود را ندارند، چه برسد به اینکه بازیکن خارجی به خدمت بگیرند. پایین آمدن سطح کیفی لیگ مستقیماً روی تیم‌ملی تأثیرگذار خواهد بود و با این شرایط چطور می‌توان انتظار داشت تیم‌ملی ناکامی‌های اخیرش را با سرمربی خارجی خود پشت‌سر بگذارد.