وقتی همه کارشناس و پیشکسوت می‌شوند

در اینکه تیم ملی فوتبال دچار برخی مشکلات فنی در نوع بازی و به‌کارگیری بازیکنان است و این ایراد‌ها باید برای توسعه و پیشرفت تیم ملی و کسب موفقیت‌های بعدی برطرف شود، هیچ شکی نیست. در این مسئله که سرمربی تیم ملی باید انتقادپذیر باشد و ایراد‌های کار خود و تیمش را ببیند هم جای هیچ بحثی نیست، چون همه خوب می‌دانیم که هیچ تیمی کامل نیست و برای رسیدن به موفقیت بیشتر باید با پوشش دادن نقاط ضعف خود در مسیر درست حرکت کند، اما.... 
اما اینکه چه کسانی و چگونه این ایراد‌ها را مطرح کنند که مثمرثمر واقع شود، خود نکته مهمی است. تیم ملی به لحاظ فنی با مشکلاتی روبه‌رو است، اما با وجود تمام این مشکلات از چهار بازی گذشته خود سه پیروزی و یک تساوی به دست آورده و با ۱۰ امتیاز صدرنشین گروه اول مسابقات انتخابی جام جهانی است. کسب چنین نتیجه‌ای یعنی اینکه تیم با وجود تمام ایراد‌ها در مسیر رو به جلو حرکت می‌کند، اما برخی هنوز با مستمسک قرار‌دادن روند سینوسی تیم ملی در مسابقات سال گذشته جام ملت‌های آسیا (یک بازی خوب و یک بازی بد) همچنان تیم ملی را می‌کوبند. نکته جالب اینکه این قبیل کارشناسان معتقدند این روند سینوسی از بازی به بازی به نیمه به نیمه رسیده است که خودبه‌خود نشانه پیشرفت است ولی از نگاه این قبیل کارشناسان که فقط برای کوبیدن تیم ملی پشت تریبون قرار می‌گیرند، هیچ پیشرفتی در کار تیم دیده نمی‌شود. ایران یک بر صفر می‌برد، مورد انتقاد است. در زمین حریف مساوی می‌کند، آن هم در شرایطی که پنالتی صددرصد برای ما گرفته نمی‌شود، مورد انتقاد قرار می‌گیرد و جالب اینکه وقتی ۴ بر یک هم پیروز می‌شود باز هم صدای انتقاد‌ها بلند است!
مسئله مهم این است که سال‌هاست با روشی کاملاً اشتباه از سوی رسانه‌ها به خصوص رسانه ملی به عده‌ای برچسب پیشکسوت، کارشناس و مفسر زده شده و آن‌ها بدون اینکه مجبور باشند به جایی پاسخ دهند، به راحتی هر چه دل‌شان بخواهد می‌گویند و به اسم عرق ملی و باشگاهی حرف‌های خود را که بیشتر آن‌ها هم از سر اختلافات شخصی است، به خورد هواداران فوتبال می‌دهند. 
در جهان ورزش و مشخصاً فوتبال، پیشکسوت تعریف خاص خود را دارد، کارشناس هم همینطور و مسلماً مفسر هم شامل تعریف خاصی می‌شود و آدم‌های خاصی را در بر می‌گیرد. اینکه صرفاً بازیکنی مدتی هر چند طولانی در باشگاهی بازی کرده باشد یا چند بازی سابقه ملی داشته باشد نه دلیلی بر پیشکسوت‌بودن اوست و نه حجتی بر کارشناس‌بودنش که اگر چنین بود، بسیاری از نامدار‌های فوتبال جهان امروز باید در خصوص ریز و درشت فوتبال حرف می‌زدند، اما اینجا در ایران فقط کافی است مدتی پا به توپ بوده باشید، به راحتی می‌توانید با چند کلمه قلمبه‌سلمبه کارشناسی کنید و همه چیز را زیر سؤال ببرید. تیم ملی فوتبال ایراداتی دارد؛ ایراد‌هایی که باید دیده و برطرف شود، اما چگونگی بیان این ایراد‌ها در زمان درست آنها، خود هنری است که ظاهراً ما آن را نداریم و اینگونه است که صدای سرمربی هم درمی‌آید. هر چند ما هم بر این باوریم که سرمربی تیم ملی باید انتقادپذیر باشد، اما این را هم می‌دانیم که انتقادکننده هم باید در حد تیم ملی باشد.