سمفونی شبانگاه دو قدم مانده به جام!

ناخدا مارچلو و کاپیتان ژنگ ژی اعتراف
کرده اند که کوچکترین اشتباه در برابر ایران جریمه
سختی برای چینی ها خواهد داشت.مردی که با آتزوری روی تمام شیروانی های داغ
قدم زده و با بانوی پیر سرزمین چکمه را درنوردیده است، برای آنکه به آخر خود نزدیک نشود باید تمهیداتی بیندیشد تا پس از نمایش امشب در محمد بن زاید، جسد بزک کرده اژدها در چمنزار دراز به


دراز نیفتد و طوفان سرخ ته نگیرد.این سوتر اما یوزها برای آنکه پرز غروب و کُرک شبِ پرستاره
ابوظبی را کنار بزنند،باید در شکل و شمایل
بمب افکن هایی تسخیرناپذیر گام در میدان
بگذارند و به بچه های لیپی امان ندهند و خیلی زود کار را تمام کنند تا از شیب ملایم جام
سلانه سلانه بالا روند و به چند قدمی سکوی قهرمانی برسند.هر چقدر که نقشه های پیرمرد ایتالیایی اسرارآمیز باشد باز هم می توان با پاتک کارلوس از دیوار چین عبور کرد و چشم بادامی ها را به اعماق دره ناکامی هل داد و مجذوب حجم طلایی
جام شد.
از دالیان تا ابوظبی راهی نیست.اگر سال ها پیش ایران با موشک دوربرد خود دالیان را به توپ بست لابد امشب هم می تواند پیشدستی کند و قبل از آنکه لیپی روی نیمکت لعنتی مستقر شود کارد را بر استخوان اژدهای هفت سر فرو کند و حریف پرادعا را در همان دقایق ابتدایی نبرد، از رمق بیندازد.امشب اگر مردان دیوار دفاعی تیم ملی اشتباهات گذشته را تکرار نکنند و با هماهنگی تمام جاده ها را ببندند،کلیدداران خط میانی با رهبری اشکان دژاگه لقمه های آماده را در اختیار سردار و طارمی قرار خواهند داد.آن وقت دیگر دق دادن مردان سرعتی رقیب کار سختی نخواهد بود و خِفت کردن فرمانده گرانقیمت چینی ها پیش چشم انگورهای یاقوتی میسر خواهد شد.
فتح پکن و در امتداد سکوت صدای انفجار را به گوش ها رساندن تنها از دست سربازان ما
برمی آید.مردانی که برای دمیدن صبح دولت خود سرهایشان را جلوی توپ چرمی می گذارند و مردن برای بردن را در دستور کار خویش قرار می دهند.نوبت ظفر از راه رسیده و برای لت و
پار کردن خاورنشینان دیگر نباید ثانیه ای غفلت کرد و دست روی دست گذاشت.ما مهره هایی داریم که با اتکا به آنان می توانیم ورق را بگردانیم و چینی ها را به ظلمات بن بست و دالان تودرتوی
تشویش بفرستیم.خواب های چهل و سه ساله در آستانه تعبیر شدن هستند.فقط کافی
است سینیور فرمان حمله را صادر کند و خودی ها در میدان پرالتهاب حرفی از آتش بس نزنند.فقط کافی است اژدهای متهور در رودی منقلب،نهری ملتهب و دریایی متلاطم غرق شود و در ژرفای آه، بخت سیاه خود را میلیون ها بار نفرین کند.فقط کافی است لبخندی اریب بر لبان وطن بنشیند و محبوب سه رنگ در آن سوی آب به اهتراز درآید.آن وقت حتما دنیا طعم عسل خواهد گرفت و ایران با شکستن چینی ها، فاتحانه گام در فینال جام خواهد گذاشت.غلت خوردن در مرتع زاید و شانه کردن گیسوان خوشبختی برای توپچی هایی که به ایام ماضی برنمی گردند اتفاقی گوارا خواهد بود.تردید نباید کرد.

>سکانس مه آلود ماجراجویان!
اما در دیگر نبرد مرحله یک چهارم نهایی امروز عصر در آل مکتوم دبی،ماجراجویان ویتنام برابر تفنگ چی های سامورایی صف آرایی خواهند کرد.دیداری که می تواند در اوج هیاهو ضریب اضطراب و دلواپسی را بالا برد و دو لشگر شرق آسیا در لبه پرتگاه قرار دهد.
باید دید ویت کنگ ها در ادامه قاره گشایی
می توانند ژاپن را خلع سلاح کنند و در کمال شگفتی خود را به جمع چهار تیم برتر آسیا برسانند.وقتی
"پارک هنگ سییو" سکاندار پسران هانوی از خلق معجزه در شب شرجی دبی خبر می دهد و از مات کردن "موری یاسوی" مغرور سخن می گوید بعید نیست دنیا به کام مردانی شود که با ترکتازی در آسیا خاطرات تمام جنگ ها و گلوله ها را هاشور خواهند زد. فوتبال با شگفتی گره خورده و فقط کافی است سربازان لبالب از شور ویتنام در گرگ و میش حوادث رویاهای ساکنان متفرعن توکیو را دود کنند و به ابرها
بفرستند!