خاطرات پیتزایی

آفتاب یزد- گروه شبکه: «عمو داوود» مالک قدیمی‌ترین پیتزا فروشی تهران درگذشت. داوود فرجی پور، در سال ۱۳۴۰ اولین پیتزا فروشی تهران و شاید ایران را در تهران، خیابان نوفل لوشاتو کوچه لولاگر افتتاح کرد و تا امروز هم پابرجا است. پیتزا داوود که در خیابان نوفل لوشاتو واقع است، نخستین پیتزا فروشی تهران محسوب می‌شود. تهرانی‌های قدیم، جوانان دانشجو و هنرمندان، خاطرات بسیاری با پیتزا داوود دارند، درست مانند ساندویچی فریدون یا همان فری کثیف مغازه‌ای در خیابان نیلوفرتهران. صاحب این مغازه هم یعنی فریدون مهربانی، در ۱۶ بهمن ۱۳۹۹ درگذشت. آقا داوود در ۶۰ سال گذشته آداب ویژه‌ای برای مشتریان داشت. او درمغازه کوچکش هیچگاه دستگاه کارتخوان نگذاشت و از ظرف‌های مخصوص پیتزا هم استفاده نکرد. اگر هم مشتری پیتزای بیرون بر می‌خواست پیتزا داخل فویلی پیچیده و به مشتری تحویل داده می‌شد. شکل و شمایل پیتزاهای آقا داوود هم اصلا شبیه پیتزاهای مدرن امروزی نبود و معیار پیتزا براساس سیر شدن مشتری تعریف شده بود. از دیگر ویژگی‌های بارز داوود فرجی‌پور این بود که با شکلات از مشتریانش پذیرایی می‌کرد.
حالا درگذشت آقا داوود بازتاب زیادی دربین هواداران پیتزا داوود در رسانه‌های اجتماعی داشته است. سفارت فرانسه در تهران در واکنش به فوت آقا داوود مالک قدیمی‌ترین پیتزافروشی تهران نوشته است: «متاسفانه مطلع شدیم داوود فرجی پور، موسس یکی از قدیمی‌ترین پیتزا فروشی‌های تهران که در کنار سفارت فرانسه است، درگذشته است. یادش گرامی!»
اما یکی از کاربران در این باره نوشته است: «آقاداوود، صاحب پیتزا داوود کوچه لولاگر درگذشت‌خدا رحمتش کنه، کاسب خوش اخلاقی بود».
کاربر دیگری گفته است: «‎خدا رحمتش کنه، همه پیتزا هاش یه مزه میداد ولی ما هربار به خاطر حس خوب اونجا می‌رفتیم».


دیگری نوشت: «یه لایه نازک خمیر با حجم زیاد کالباس مارتادلا و پنیر پیتزا در اولین پیتزا فروشی تهران. آقا داوود موسس و صاحب اونجا بی‌نظیر بود، مرد خوش‌برخورد و خوش خنده و شوخی بود. یادش بخیر».
یکی دیگر از کاربران اینطور می‌نویسد: «چه خاطراتی داشتیم از کوچه قرینه لولاگر و ‎پیتزا داوود».
کاربران دیگر نوشته اند: «کلی خاطرات خوب و قشنگ ما با تو بود پیرمرد. روحت شاد»، «‎خدا رحمت کنه، یادش بخیراون رادیو لامپی تو مغازه اش. یه بار رفته بودم اونجا گفتم عمو داوود این دکوریه یا کار میکنه، به شوخی صداشو برد بالا گفت پس چی فکر کردی بیا برات روشنش کنم بعد رادیوش رو روشن کرد برام»، «‎همیشه به مشتریاش شکلات میداد من هنوز یدونه از شکلاتاشو دارم»، «یک رفیقی داشتیم این بنده خدا بعد از سال‌ها تونست برای اولین بار بره تهران. هیجان‌انگیزترین چیزی رو که از تهران دیده بود، همین پیتزافروشی این خدابیامرز داوود بود»، «هم شلوغ بود و هم کیفیت نداشت! اما اینقدر برخوردش خوب بود و اینقدر بهت سوسیس و کالباس اضافی میداد که شلوغی و کیفیتش یادت میرفت! یادش بخیر»، «صاحب ‎پیتزا داوود درگذشت این یعنی درگذشت صاحب یکی از خاطرات تهران»، «وقتی دونفره میرفتیم، می‌گفت یدونه پیتزا کافیه، الکی سفارش نده، زیاده، بخور اگه بازم سیر نشدی برو سفارش بده...چقدر با عشق بود و هوای همه رو داشت. مخصوصا با اون آبنبات کوچولوهایی که با عشق از جیبش درمی آورد و اصرار میکرد که بگیری...روحش شاد، جاش خالی میشه اونجا».