تعامل منطقی برای خروج از بحران

محمدرضا خباز
وقتی جامعه به دلایلی فضای بحرانی می‌گیرد و در نتیجه مردم با چالش‌های زیادی مواجه می‌شوند،  تعامل منطقی بین دستگاه‌ها و همچنین واقع‌بینی و دوری جستن از سیاسی‌کاری‌ها الزامی است که حتما باید مورد توجه قراربگیرد.  در واقع گذر از برهه‌های دشوار منوط به این است که تنازع رنگ ببازد و هم‌صدایی جای تجادل را بگیرد تا از این طریق امکان بهره‌برداری از تمام پتانسیل‌های موجود در کشور فراهم شود.  در این موضوع مشخصا می‌توان به رابطه‌ای که بین قوای مجریه و مقننه وجود دارد، اشاره کرد. به ویژه اینکه دولت و مجلس به یک سلیقه سیاسی تعلق دارند و هر دو از درون جریان اصولگرایی قدرت‌دار شده‌اند.
نمایندگان مجلس در تعامل با دولتی‌ها اگر قرار باشد سیاسی‌کاری کرده و به‌‌دلیل هم‌طیف بودن کوتاهی‌ها و اهمال‌های احتمالی را نادیده بگیرند و وارد قول و قرارهای آنچنانی شوند، ضربه‌ای مهلک به مصلحت عمومی وارد خواهد شد. بر همین اساس توصیه مهم و حیاتی به مجلس‌نشینان چیزی جز این نمی‌‌تواند باشد که در راستای امانت‌داری مطلوب از رای مردم، دغدغه‌شان را فقط در راستای کاهش آلام عمومی به‌کار بگیرند و بدانند،‌ مجلس مطیع در تاریخ مجلسی خنثی به ثبت خواهد رسید. واقعیت این است، مانع‌ها به‌قدری زیاد شده‌اند که ناامیدی در جامعه رخنه کرده است و اعتماد  افکار عمومی به سیستم تصمیم‌گیری و اجرایی روز به‌روز کمرنگ‌تر می‌شود تا بتوان اینطور گفت، مجلس و دولت و سایر دستگاه‌های نظام باید خطاها را به کمترین حالت ممکن خود برسانند و با تدبیر و واقع‌بینی تلاش کنند،‌ گره‌های کور فعلی را باز کنند تا هم مردم از دشواری‌ها رهایی پیدا کنند و هم خود در انجام ماموریت کارنامه‌ای قابل‌دفاع ارائه کنند.