روزنامه خراسان
1401/11/06
فایترهای ایرانی به صف شدند
برای نخستین‌بار رقابت‌های MMA قهرمانی کشور روز جمعه در سالن افراسیابی تهران با حضور 42 ورزشکار برگزار میشود. این مسابقات برای نخستین‌بار به صورت قانونی و رسمی در ایران با موافقت وزارت ورزش و زیر نظر فدراسیون ورزش‌های رزمی برگزار میشود. مسابقاتی که فرایند گرفتن مجوز برای برگزاری آن در کشورمان مدت‌ها به طول انجامید، اما از این ورزش چه می‌دانیم و چرا باید از برگزاری رسمی آن استقبال کنیم؟ترکیبی از تمام هنرهای رزمی با شنیدن نام MMA یاد مبارزه هایی که در رینگ‌های هشت ضلعی برگزار میشود و در نگاه اول هیچ قانونی ندارد می‌افتیم. مبارزانی غرق درخون که به‌روش‌های مختلف سعی در پیروزی دارند. بعضی‌ها به اشتباه این رشته ورزشی را به نام UFC می‌شناسند در حالی که UFC یک سازمان برگزاری MMA است. عده کمتری هم به اشتباه این نوع مبارزه را با «کشتی‌کچ» که کاملاً نمایشی است، اشتباه می‌گیرند و از آن جایی که شباهت‌های بسیار جزئی بین رینگ کشتی‌کچ و ظاهر برگزاری آن با MMA است، به واسطه خشونت کلامی و رفتارهای زننده‌ای که در آن مسابقات نمایشی وجود دارد، حس بدی به رشته MMA دارند. درحالی که MMA چیزی فراتر از یک نمایش از پیش طراحی شده برای سرگرمی است و به معنای واقعی یک رشته ورزشی به حساب می‌آید. هنرهای رزمی ترکیبی یا همان (MMA) مخلوطی از چند رشته ورزشی رزمی است که به ورزشکار این اجازه را می‌دهد تا در چارچوب قوانین و با استفاده از تکنیک‌های خاصی از چند سبک مختلف رزمی از جمله بوکس، جودو، موی‌تای و جوجیتسوی برزیلی بر حریف خود غلبه کند. ترکیبی از کدام رشته‌ها؟ در این ورزش ترکیبی، مبارز با مشت، آرنج، پا، استفاده از فنون درگیری و قفل مفاصل سعی در پیروزی برابر حریف دارد و به همین دلیل شامل چند رشته ورزشی میشود. یعنی مبارز برای این که بتواند برتری خود را نشان دهد، همزمان باید تمرین‌های زیادی از رشته‌های مختلف انجام داده باشد تا امکان موفقیت اش را بالا ببرد. حالا شاید دلیل این که می‌شنویم یک کشتی‌گیر معروف، بوکسور توانمند یا تکواندوکار کلاس جهانی جذب MMA شده را بهتر درک کنید. چون وقتی مبارز در رشته‌ای در حد استادی باشد می‌تواند با افزایش توانمندی در دیگر رشته‌ها و با تکیه بر نقاط قوت خود به یک مبارز موفق در MMA تبدیل شود. در این رشته باید بوکس را برای توانمندی در ضربات و جا خالی دادن یاد گرفت. سرعت فوق‌العاده مشت‌های بوکسورها در MMA باعث میشود مبارزی باشند که حریف، چندان امکان نزدیک شدن به‌آن‌ها را ندارد چون ممکن است غافلگیر شود. رشته موی‌تای به دلیل ضربات معروف با ساق‌پا به کمک یک مبارز MMA می‌آید. تکواندو کمک می‌کند مبارز ضربات بلند و سرعتی پا بزند. ووشو باعث برتری در فنون درگیری میشود. کشتی کمک می‌کند مبارز توانایی زیرگیری، رسیدن به پا و خاک کردن حریف را برای تسلط و روانه کردن مشت‌ها داشته باشد. جودو هم برای فنون پرتاب موثر است. با این اوصاف یک مبارز هرچقدر فنون مختلف و بدل‌های بیشتری را یاد داشته باشد می‌تواند با ترکیب کردن آن‌ها ضمن دفاع و حمله، نتیجه بهتری بگیرد. MMA از کجا آمد؟ این رشته از آن ورزش‌هایی است که به مرور شکل گرفت. وقتی بین ورزشکاران رشته‌های مختلف مبارزه‌هایی ایجاد می‌شد تقابل نوع فنون و برتری رشته‌ها در برابر هم باعث جذابیت نوع مبارزه‌ها می‌شد. از اوایل قرن بیستم این ورزش به اشکال مختلف و با تفاوت‌هایی در جزئیات در سازمان‌های مختلف برگزار می‌شد تا این که در دهه 90 میلادی شاخص‌ترین بِرند این ورزش که معروف‌ترین مبارزان را هم در رینگ‌هایش دیده ظهور کرد یعنی UFC. با موفقیت این سازمان و محبوبیت این رشته، برندهای دیگری هم شکل گرفت که فایترهای ایرانی که می‌شناسیم همه در آن‌ها فعال هستند و هنوز هیچ فایتر داخلی به UFC نرسیده است. خشونت بدون مرز؟ تصور اولیه این است که MMA ورزشی با خشونت بدون مرز است؛ در حالی که در این رشته سلامت ورزشکاران اهمیت خاصی دارد. معاینه چشم، انواع آزمایش‌ها مثل چکاپ کامل و آزمایش اچ، آی وی و هپاتیت از جمله مواردی است که مدام از ورزشکاران گرفته میشود تا سلامت آن‌ها و رقبای‌شان به خطر نیفتد. در همین راستا، بسیاری از ضربات هم خطا هستند، مثل ضربه با سر، حمله به چشم، کشیدن مو، ضربه به ستون فقرات و کار روی مفاصل ، هل دادن و... پس این ورزش را با دعوای خیابانی اشتباه نگیرید. از این‌ها مهم‌تر هر نوع شرط بندی که ذات رقابت و مبارزه را به مخاطره بیندازد در سازمان‌های رسمی برگزاری MMA به شدت ممنوع است. برنده چه کسی است؟ برای مخاطب معمولی که به تماشای مبارزه‌ها نشسته تشخیص این که یک مبارز چرا برنده شد گاهی سخت است چون همه مبارزه‌ها به ناک اوت ختم نمی‌شود. پیروزی در MMA معمولا با ناک اوت کردن حریف، اجرای «سابمیشن» روی حریف (قفل کردن مفاصل و گردن تا زمان تپ کردن حریف روی تشک یا بدن مبارز یا تسلیم شدن به صورت لفظی) یا اتمام مبارزه با نظر داور، دکتر یا یکی از کرنرمن‌ها (هم تیمی یا مربی کنار تشک) به نشانه تسلیم به دست می‌آید.اگر مبارزه با هیچ یک از این ها به پایان نرسید، بعد از اتمام زمان مبارزه با استفاده از سیستم 10 امتیازی بوکس، برنده توسط هیئت داوری 3 نفره کنار تشک تعیین میشود، به این صورت که برنده راند معمولا 10 امتیاز کامل را می گیرد و بازنده 9 امتیاز یا کمتر کسب می کند. MMA در ایران از سال 1400 زمزمه‌هایی مبنی بر برگزاری مسابقات این رشته در کشور به گوش رسید. ثبت‌نام‌هایی شد و گویا مسابقاتی غیر فراگیر هم برگزار شد، اما مسابقاتی که از جمعه شاهد آن خواهیم بود اولین دوره رسمی مسابقات در سطح کشوری است. مسابقات زیرزمینی هم که قبل از سال 1400 وجود داشته است، اما چرا این اتفاق را از جهات زیادی می‌توان مثبت ارزیابی کرد؟ پیشگیری از مبارزه های غیرقانونی MMA به‌رغم خشونتی که دارد در کشور ما طرفداران زیادی بین ورزشکاران و تماشاگران پیدا کرده است و وقتی مسابقات رسمی نباشد این علاقه به سمت جریان زیرزمینی می‌رود، اما با برگزاری رسمی این مسابقات در کشور، نگرانی‌ها بابت مسابقات غیررسمی و پیامدهایش کم میشود؛ وقتی مبارزه‌ها زیرزمینی باشد احتمال وجود پدیده‌های زشتی مثل شرط بندی، رعایت نکردن قوانین، اصولی و حرفه‌ای برگزار نشدن رقابت و نداشتن تمرین و نبود مربی و رفتار غیرحرفه‌ای وجود دارد، اما وقتی مسابقات زیرنظر فدراسیون باشد خبری از شرط‌بندی، مصدومیت سنگین به‌دلیل رفتار غیرحرفه‌ای و غیرمسئولانه مبارزان، در دسترس نبودن خدمات درمانی سریع در محل برگزاری و... هم نیست. پس باید به انتظار بنشینیم و ببینیم در اولین دوره این رقابت‌ها چه اتفاقی می‌افتد.
سایر اخبار این روزنامه
رقابت 3 هزار شاعر در محضر حافظ و سعدی
خرید رای به سبک سلطان
فایترهای ایرانی به صف شدند
جوابیه سازمان برنامه به گزارش «اعداد خبرساز بودجه 1402»
تاملی بر آمارهای متناقض اشتغال زایی
صف‌آرایی صیادان سیمرغ
465 هزار اشتغال گم شده
اتمام حجت با طالبان برای حقابه هیرمند
فضاحت دروغگوها
رادان: نصب دوربین روی لباس‌های پلیس در دستور کار است
نقره‌داغ قبوض گازی قبل از یخ‌بندان!
آدمکشی برای تمسخر!
قارچ‌های زامبی‌ساز؟!
