کرباسچی: اصلاح‌طلبان با تحریم انتخابات حذف می‌شوند

غلظت حمایتش از «ایده مشارکت» در انتخابات سیزدهم ریاست‌جمهوری آن قدر بالا بود که زمینه برافتادنش از کرسی دبیرکلی حزب کارگزاران پس از ۲۵ سال را فراهم آورد؛ آن هم به دست نیروهایی که طرف «تحریم انتخابات» را گرفته بودند و «عبدالناصر همتی» را در قواره حمایت خود نمی‌دیدند.۵ ماه از انتخابات ۲۹ خرداد ۱۴۰۰ نگذشته بود که شورای مرکزی کارگزاران طی جلسه‌ای، حسین مرعشی را به جای کرباسچی در جایگاه دبیرکلی حزب نشاند. ساعاتی پس از این جلسه، محمد قوچانی از سردبیری روزنامه «سازندگی» نهاد مطبوعاتی حزب، کنار کشید تا «کودتا» را با «استعفا» پاسخ داده باشد. استعفای قوچانی، کرباسچی را بر آن داشت تا سرمایه‌اش را از روزنامه «سازندگی» بیرون بکشد. جریده سازندگی، سه روز پس از کنار رفتن کرباسچی، تعطیل شد! کرباسچی که در روز رای‌گیری شورای مرکزی کارگزاران برای انتخاب دبیرکل، نتوانسته بود در رقابت با مرعشی به اندازه انگشتان یک دست هم رای جمع کند، پس از خروج قهرآمیز از حزب، فکر بکر فعال‌کردن امتیاز روزنامه «هم‌میهن» به سرش زد.کادری که کرباسچی برای هدایت «هم‌میهن» به خط کرد اما در نوع خود «جمع اضداد» بودند؛ احمد زیدآبادی، عباس عبدی و جواد روح. تو گویی رای‌نیاوردن همتی و امتدادنیافتن دولت روحانی و بدتر از آن، شکست در رقابت با مرعشی بر سر دبیرکلی، کرباسچی را به ورطه تجدیدنظرطلبی در آرا و تمایلات پیشین‌اش کشانده بود؛ تا جایی که سردبیری هم‌میهن را به «جواد روح» از اعضای ارشد حزب «اتحاد ملت»، خصم کارگزاران سازندگی، سپرد.کرباسچی حالا در گفت و گو با ایرنابه طعنه می‌گوید که جانشین نبوی و افراد حامی او، «رزومه سیاسی» ندارند. علت هواداری‌اش از نبوی را این گونه بیان می‌کند: «نبوی کلا ضد انقلاب است».کرباسچی در این گفت‌وگو، جد و جهد بسیاری صرف می‌کند تا سیاست‌های حاکمیت را به عنوان علت‌العلل «سوق‌یافتن جریان اصلاحات به رادیکالیسم» نشان بدهد اما وقتی مصاحبه اوج می‌گیرد، مکنونات قلبی‌اش درباره دوره استقرار دولت اصلاحات را این‌گونه به زبان می‌آورد: «وقتی دور افتاد دست اصلاح‌طلبان و وارد دولت و مجلس شدند، باید روش‌های معقول‌تری را در پیش می‌گرفتند».دبیرکل پیشین حزب کارگزاران سازندگی در بخش پایانی این گفت‌وگو، درباره نسبت اصلاح‌طلبان با انتخابات مجلس اظهار نظر معناداری را به زبان می‌آورد: «تحریم انتخابات، بهتر از سکوت و انفعال است».کرباسچی معتقد است که اصلاح‌طلبان اگر بنای   تحریم انتخابات مجلس را دارند، بهتر است این تحریم‌کردن را به طور صریح بیان کنند چون خطرش کمتر از «انفعال» و «سکوت» است.او درباره پاسخ به این سوال که ایده تحریم انتخابات ازسوی اصلاح طلبان چقدر جدی است؟ می گوید: در شرایط فعلی، اصلاح‌طلبان نظر سیاسی ندارند، مگر این که کسی یا کسانی از اصلاح‌طلب‌ها در شهرستان‌ها که برای خودشان پایگاه رای دارند، بخواهند نامزد شوند. اصلاح‌طلبان هیچ‌وقت نگفته‌اند که ما انتخابات را تحریم می‌کنیم چون عواقب تحریم‌کردن برای یک گروه سیاسی، اصلا خوب نیست. به نظر من اگر قرار است اصلاح‌طلبان انتخابات را تحریم کنند، بهتر است این موضوع را خیلی شفاف بگویند و مردم را به رای‌ندادن تشویق کنند، چون منافع «عدم حضور» نیروهای سیاسی در انتخابات، به پای نیروهای برانداز خارجی می‌رود.اصلاح‌طلبان اگر بخواهند رسما تحریم کنند، برای آن‌ها بسیار گران تمام می‌شود؛ حتی به قیمت حذف کامل.کرباسچی درپاسخ به این سوال نیز که جریان اصلاحات برای کسب وجاهت مجدد در میان گروه‌ها و اقشار هدف به سمت رادیکالیسم حرکت کرد وآیا چنین روش‌هایی درست است؟ می گوید: وقتی شما مجموعه نیروهای با سابقه‌ انقلابی و توانمند و خوش‌فکری را که می‌خواهند تریبون و جایگاهی داشته باشند، تحت عناوین مختلف حذف می‌کنید، همین وضعیت پیش می‌آید. وقتی شورای نگهبان یا وزارت کشور در دوره‌های مختلف، هر چه نماینده مربوط به جناح چپ و اصلاح‌طلب را رد کرده‌اند، طبیعی است که افراد به سمت رادیکالیسم سوق پیدا می‌کنند. اما این که این رادیکالیسم، به نتیجه می‌رسد یا خیر، تجربه خودم نشان داده که در جمهوری اسلامی، این رادیکالیسم اگر کور باشد و نداند که می‌خواهد در مرحله بعدی چه کند، به جایی نمی‌رسد.